Albala ve Kedi Dostu Masalı

Bir varmış, bir yokmuş. Bir zamanlar arabalar ülkesinde, sevimli mi sevimli, şirin mi şirin, mutlu mu mutlu iyi kalpli kıpkırmızı bir araba varmış. Yine bembeyaz kar gibi ışıl ışıl tüyleri olan bir gözü mavi bir gözü yeşil üzgün mü üzgün bir kedi varmış. Kırmızı arabaya Albala derlermiş. Albala, burada diğer araba arkadaşları ile birlikte yaşarmış.

Beyaz kedi ve Albala ilk kez, güneşli, sıcacık bir bahar gününde, yemyeşil bir ormanda karşılaşmışlar. Albala, kediyi görür görmez öyle korkmuş öyle şaşırmış ki durabilmek için bir anda frene basmış çünkü arabalar ülkesinde arabalardan başka bir şey yaşamazmış. Fren sesiyle irkilen ve korkan kedi dört nala koşarak gözden kaybolmuş. Albala’nın kediyi aramadığı yer kalmamış yine de onu hiçbir yerde bulamamış.

Albala, yola koyulmuş koyulmasına da aklı kedide kalmış, ne kadar göz alıcı ve güzel bir kediydi, acaba nereye saklandı, ağaca mı çıktı yoksa bir sardunyanın altına mı gizlendi diye kendi kendine düşünürken evine gelmiş. Albala’nın sağ ön koltuğunun altına saklanan kedi, arabanın durduğu anlayınca saklandığı yerden çıkmaya çalışırken Albala’ya yakalanmış.

Kediyi evinde gördüğünde hem ürken hem de başına kötü bir şey gelmediği için sevinen Albala, kediye sormuş: Hey küçük güzel kedicik arabalar ülkesinde ne işin var? Burası senin için çok tehlikeli olabilir ama benden korkmana gerek yok demiş. Kedi, arabaya yakalandığında çok korksa da ya arabanın sihirli güçleri varsa ya hemen ailemi bulabilirse diye düşünmüş ve bir kaza sırasında ailesinin ve yaşadığı yerin izini kaybettiğini, ailesini ve evini aradığını söylemiş. Albala çok iyi kalpli biri olduğu için kedinin bu haline çok üzülmüş ve ona yardım etmek istediğini söylemiş. Yorgunluktan bitkin düşen kediye bir kap yemek bir kap da su vermiş.

Ertesi gün yağmurlu bir havaya uyanmışlar. Albala, kediyle beraber kediler ülkesine doğru yola çıkmış, kediciğin ailesinin izini kaybettiği yere gelmişler ve birlikte onları aramaya başlamışlar. Kedi, Albala olmasaydı bu yağmurlu günde ailemi nasıl arardım diye düşünürken, Albala sayesinde, daha önce hiç geçmediği yerlerden geçiyor ve pencereden ailesine sesleniyormuş.

Az gitmişler uz gitmişler, dere tepe düz gitmişler, günler geceleri kovalamış, bu sırada kedi ve Albala çok iyi dost olmuşlar. Kedinin ailesini bulma ümidinin kalmadığı bir gün, uzaktan sevinçle Albala’nın geldiğini görmüş. Albala yaklaştıkça, koltuklarda beyaz gölgeler fark eden kedi, Albala sayesinde ailesine kavuşmuş. Albala, kedi arkadaşını ve ailesini kediler ülkesinin kapısında bırakmış. Kedi ve ailesi sonsuza kadar mutlu yaşarken, Albala ve kedi de sonsuza kadar dost kalmışlar.

Daha fazla masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.