Deniz ve Küçük Emir Masalı
Bir zamanlar masmavi suları olan engin bir deniz varmış bu deniz yalnızlığını kıyısına gelen insanları izleyerek gideriyormuş. Gelen insanların kıyısında oynamaları ve içine girip yüzmeleri çok hoşuna gidiyormuş. Yaz mevsimi akmış gitmiş kıyısına gelen insanlar azalmaya başlamış. Gelenler de zaten artık denize girmiyor sadece kıyısında oturup sohbet ediyorlarmış. Günlerden bir gün yine böyle kıyısında çok az insan varmış denizin.
Deniz sakince etrafı izliyor ve yaklaşan kış mevsiminde ne kadar sıkılacağını düşünüyormuş. Böyle düşüncelere daldığı bir sırada dikkatini kıyısındaki küçük bir oğlan çocuğu çekmiş. Üç dört yaşlarında olan çocuk yalnızmış ailesini görememiş deniz. Çocuk denize doğru yürüyormuş sanki içine girecek gibiymiş. Deniz birden endişeye kapılmış seslenmiş çocuğa “Hey küçük senin adın ne?” Çocuğun adı Emir’miş ama denizin ne dediğini anlamamış onun duyduğu sadece denizin küçük dalgalarının çıkarttığı hışırtıymış.
Bu hışırtılar ve kıyıya vuran minik dalgalar çok ilgisini çekmiş. Denize doğru yürümeye devam etmiş. Emir’in ayakları artık suyun içindeymiş ve hala ilerlemeye devam ediyormuş. Çocuğa zarar vermekten korkan deniz tekrar seslenmiş “Dur çocuk ne yapıyorsun daha fazla gelme boğulursun”. Emir denizin sözlerini yine anlamamış denizin içine doğru yürümeye devam ediyormuş. Ona zarar vermek istemeyen denizin acil karar vermesi gerekiyormuş. Küçük çocuk biraz daha gelirse kıyıda onu kurtaracak kimsede yokmuş. Hemen kararını vermiş ve birden bire dalgalanmaya başlamış. Çocuğun hoşuna giden küçük dalgaların yerine artık daha büyük ve korkutucu dalgalar oluşturmaya başlamış. Emir bu dalgalardan da korkmamış ve denize doğru yürümek istemiş.
“Allah’ım diye düşünmüş bu çocuk uyarıdan anlamıyor ne yapmalıyım. Ailesi nerde bunun.” Büyük dalgalarının çocuğa zarar vermeye başladığını görünce hemen durmuş deniz. Dua etmeye başlamış “Allah’ım bana güç ver yol göster bu çocuğa zarar vermek istemiyorum” demiş. Ve duaları kabul olmuş. Dibinde olan akıntıları kontrol ettiğini hissetmiş. Hemen akıntıyı iyice derine gelmiş nefes alamadığı için çırpınan Emir’e doğru yöneltmiş. Akıntısıyla çocuğu iterek kıyıya doğru atmış. Emir’in kıyıya vurmuş bedenini gördüğünde ise çok mutlu olmuş. Emir kıyıda oturmuş ağlıyormuş. Deniz içinden “Olsun ağlasın en azından hayatta onun hayatını kurtarmayı başardım” diyerek sevinmiş. O sırada Emir’in annesi koşarak gelmiş ve çocuğunu kucaklayıp götürmüş.
Deniz artık Emir için tehlikenin tamamen bitmiş olması ile düşünmeye başlamış. Normalde akıntısı hep ters tarafa doğru olurmuş. Hatta yaz boyunca birçok kişi akıntı yüzünden boğulma tehlikesi atlatmış. Nasıl olmuştu da akıntının yönü birden değişmişti. Aklına ettiği dua gelmiş evet duaları kabul olmuştu. Bu kez de Allah’a şükretmiş. “Şükürler olsun Allah’ım demiş benim dualarımı kabul ettiğin için.” Deniz o günden sonra dua etmenin ne kadar önemli olduğunu anlamış ve sürekli dua etmeye başlamış.
Daha fazla masal okumak isterseniz Türk Masalları kategorimizi inceleyebilirsiniz.
