Karga Ve Kurbağa Masalı
Bir varmış bir yokmuş evvel zamanın birinde, yalnız yaşayan bir karga ve kurbağa varmış. Karga yolda yürürken şarkı söylüyormuş, karşı yoldan da kurbağa zıplaya, zıplaya şarkı söyleyerek geliyormuş. İkisi de bir anda birbirleriyle çarpışmışlar. Sonra başlamışlar kavgaya neden önüne bakmıyorsun diye. Sonra ikisi de ayrı ayrı yollarına devam etmiş. Haftalar sonra karga yine yolda şarkı söyleyerek giderken bir varaklama sesi duymuş. Sesin olduğu yere yönelmiş hemen ve bir bakmış ki önceden şarkı söyleyerek giderken çarpıştığı kurbağaymış.
Kurbağa bir çukura düşmüş ve çukur da bayağı derinmiş, zıplayarak çıkması mümkün değilmiş. Kurbağa “yardım eden yok mu?” diye bağırıyormuş. Kurbağa kafasını kaldırınca o gün çarpıştığı kargayı görmüş. Karga da dalga geçmiş “demek buraya düştün, benle kavga edersen sonun böyle olur. Şimdi düştün mü elime” demiş. Kurbağa ise kargaya kızgın olduğu için ondan yardım istememiş “sen git buradan, kendim halledebilirim, sana ihtiyacım yok” demiş.
Karga saklanmış bir yere, kurbağanın ne yapacağını merak etmiş. Kurbağa zıplamış, zıplamış ama çıkamıyormuş bir türlü sonra ağlamaya başlamış “karanlık oluyor, ben ne yapacağım şimdi eve gitmem gerekiyor” demiş. Sonra karga yeniden çıkmış ortaya. Kurbağa “sen daha gitmedin mi? Ben sana git demiştim, kendim halledeceğim demiştim” demiş.
Sonra karga kavgamız unutalım ben seni buradan kurtarayım, sonra herkes yoluna devam etsin diyerek ikna etmiş, kurbağa da en sonunda bu çözümü kabul etmiş. Karga derin çukura inmeye başlamış ve kurbağanın yanına ulaşmış, kurbağayı gagasıyla tutmuş, tam kanatlarını açıp havalanacakmış ama çaaattt! Diye geri geri düşmüşler. Meğerse çukur gittikçe daha dar bir yer olmaya başlamış. Bu yüzden karga kanatlarını açmakta zorlanıyormuş ve ikisi de orada mahsur kalmışlar. Bu sefer yine kavgaya tutuşmuşlar.
Senin yüzünden burada kaldık diye… Daha sonra birileri gelene kadar orada kalmaya devam etmişler. Kavga ede ede sonunda yavaş yavaş arkadaş olmaya başlamışlar. Sonra birbirlerine doğumdan büyümelerine kadar tüm hayatlarını anlatmışlar. Kurbağanın anne ve babası bir karga tarafından yenilmiş.
O zamandan beri kurbağada kargalardan nefret ederim, o karganın yüzünü görebilseydim zehrimle o kargayı zehirleyecektim” demiş. Kargada şöyle bir düşünmüş ve kendi kendine “ sanırım yediğim kurbağalar, bu kurbağanın anne ve babasıydı” demiş. Ve çok üzülmüş.
Karga ağlarken kurbağa “neden ağlıyorsun? Ne oldu şimdi?” demiş. Karga da “ sanırım o annen ve babanı ben yedim, seni annesiz ve babasız bıraktığım için çok özür dilerim” diyerek başlamış hüngür hüngür ağlamaya, kargayla beraber kurbağada ağlamış. “ demek o hain sendin! Annemle babamı yiyen kargayı zehirleyecektim söz verdim” demiş.
Karga da kurbağanın haklı olduğunu düşünerek, “ evet sen haklısın ve şimdi beni zehirleyip öldürebilirsin” demiş. Kurbağa tam kargayı zehirleyecekken, “ ama sen beni buradan kurtarmak için geldin benim yüzümden benimle burada mahsur kaldın, sana bunu yapamam ve biz iyi bir dost olduk” demiş. Ve o sırada oradan bir çocuk geçiyormuş. Karga ve kurbağayı oradan bir şekilde çıkarmış. Karga ve kurbağa da ömür boyu birlikte mutlu mesut dostça yaşamışlar.
Siz değerli okurlarımızın yorumlarını bekliyoruz lütfen yorum yapmayı unutmayınız 🙂
Daha fazla masal okumak isterseniz Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
