Küçük Kardeşlerin Kavgasını Bitiren Ayrılık Korkusu Masalı
Eski zamanlardan birinde 9 yaşında Yağmur ile 7 yaşında olan Pınar adında iki kız kardeş varmış. İkisi de birbirinden sevimli olan kız kardeşlerin tek bir kusuru varmış. Birbirleri ile kesinlikle anlaşamıyorlarmış. Onların kavga etmemeleri için anne ve babaları ellerinden gelen bütün çabayı gösteriyor olsalar da bir faydası olmuyormuş. Sürekli birbirlerine kötü söz söylüyor, hatta birbirlerine vuruyor ve canını yakıyorlarmış.
Günler böyle geçer ve küçük kız kardeşlerin kavgası hiç bitmezken anneleri ikisini karşısına almış: “Bu kavgalarınız artık dayanılmaz oldu. Eğer iyi anlaşmaya karar vermezseniz içinizden birini halanıza göndereceğim. Biliyorsunuz onun çocuğu yok, uzun süredir kızlardan birini bana ver benimle kalsın diyordu ama ben kabul etmiyordum. Artık kabul edeceğim.” demiş. Bu sözlere inanmayan Yağmur ve Pınar aynı şekilde davranmaya devam etmişler.
Bitmeyen kavgalara daha fazla dayanamayan anneleri bir gün “Yeter artık!” demiş ve kızların odalarına girmiş. Pınar’ın valizini hazırlamış ve: “Artık sen halanla yaşayacaksın.” diyerek küçük kıza hazır olmasını söylemiş. Aradan birkaç saat geçtiğinde küçük kızların halaları evlerine gelmiş. Pınar’ın elinden tutarak götürmüş.
Pınar’ın gitmesi ilk başlarda Yağmur’u çok mutlu etmiş artık eşyalarını, oyuncaklarını hatta odasını paylaşması gerekmiyormuş. Artık sadece kendine ait olan odasına geçmiş ve oyuncaklarıyla oynamaya başlamış. Bir an boş bulunup “Pınar evcilik oynayalım mı?” demiş. O sırada odanın kapısında olan annesi: “Yağmur seninle oynayamaz artık halanda kalacak unuttun mu?” demiş. Bu sözler Yağmur’un aklının başına gelmesine vesile olmuş. Pınar yoksa kimle oynayacaktı ki? Hemen annesinin yanına gitmiş: “Anneciğim, söz veriyorum artık kesinlikle kardeşimle kavga etmeyeceğim. Bütün eşyalarımı onunla paylaşacağım. Lütfen halamı ara Pınar’ı geri getirsin.” demiş.
Aynı anlarda Pınar da ağlıyor ve halasının kendisini geri götürmesini istiyor ve ablasıyla bir daha kavga etmeyeceğinin sözünü veriyormuş. Küçük kızlarının gerekli dersi aldığını anlayan anne hemen halalarına telefon etmiş ve Pınar’ı geri getirmesini söylemiş. Pınar’ı karşısında gören Yağmur sımsıkı sarılmış. İki kız kardeş bir daha hiç kavga etmemiş ve diğer çocuklara örnek olarak gösterilmeye başlanmışlar.
