Pencerenin Dışındaki Dünya Hikâyesi

Her gün yaptığı gibi pencerenin hemen ön tarafında adeta sabitlenmiş gibi duran sallanan sandalyesine oturmuştu babaannem. Sabahın henüz erken saatleriydi. Gün doğumunu kaçırdığı olmamıştı hiç. Tabi ki gün batımlarını da…

“Güne erken başlamalı.” derdi her zaman.

“Neden?” diye kendisine sorduğumda: “Ömür çok kısa evladım ve zaman, boşa harcanmayacak kadar kıymetli. Uykunun fazlası zamanın israfıdır. Çünkü bugün görebildiklerini yarın görememe ihtimalin her zaman var. O yüzden imkân varken bunu değerlendirmek gerekir.” cevabını vermişti.

Oldukça etkilemişti beni bu cevabı. Tıpkı bir hayat felsefesi gibi yer etmişti düşüncelerimde ve yaşamımın önemli bir parçası olmuştu. Zaman, çok nankör ve acımasızdı. Çünkü kimseye sormadan akıp giderdi. Eskitip yıpratırdı bedenlerimizi ve günü geldiğinde de son kullanma tarihi geçmiş işe yaramaz bir ürün gibi atardı bizleri hayatın dışına.

Babaannem ömrünün son anlarını pencerenin önünde oturup pencerenin ardındaki Dünya’yı seyrederek geçirmişti. Belli ki çokça anı biriktirmişti pencerenin dışındaki Dünya’da. Bizlere de çokça hatıra bıraktı pencerenin önündeki Dünya’da.

Şimdi ise sıra bana gelmiş sanırım. Koltuğu devralma vakti gelip çatmış. İçim biraz buruk, bedenimse biraz yorgun. Şimdilerde bende anlam kazanıyor birçok şey ve hatırıma babaannemin, “Benim yaşıma geldiğin zaman anlarsın burada oturup dışarıyı seyretmenin ne demek olduğunu.” dediği sözleri gelmişti. Ne kadar da doğru söylemişti.

Şimdi şimdi anlıyorum onu. Yaşadıklarını yaşamadan anlamıyormuş insan. Eskidikçe beden, soyuluyormuş insan kendisini dış dünyadan ve o kimseye pencerenin önünde yeni bir Dünya kurulmaya başlıyormuş. Zaman, ancak o zaman değer kazanıyormuş. Tıpkı her şey gibi o da tükenmeye başladığında.

Kaçırmak istemiyormuş insan, gün doğumlarını ve gün batımlarını. Sabahları erken kalkarak zamanı israf etmiyormuş. Bedeni eskitip yaşı ilerlettikçe pencere ile dış Dünya arasında büyük bir bağ kuruyormuş insan. Pencerenin dışındaki Dünya, pencerenin ardına büyük bir keyifle onu seyre dalan insanlarda büyük bir merak uyandırıyormuş. Bir zamanlar tıpkı babaannemde olduğu gibi ve bu günlerde tıpkı bende olduğu gibi yarın da tıpkı bir başkasında olmaya devam edeceği gibi…