Sincap Zeliş’in Pişmanlığı Masalı
Bir zamanlar yağmur ormanlarında yaşayan sincap kardeşler Aliş ve Zeliş, tüm günlerini birbiriyle geçirir birbiri olmadan hiçbir şey yapmazlardı. Yine yağmurlu günlerden birinde Zeliş Aliş’e çok acıktığını söyledi ve yiyecek aramak için ormanın derinliklerine daldılar. Yağmur o kadar artmıştı ki sırılsıklam olmuşlar ve çok yorulmuşlardı. Açlıktan artık karınlarında zil çalmaya başlmaıştı. Bitkin ve yorgun halde giderken Zeliş bir anda dev ağacın tepesinde asılı kalmış bir meşe palamudu olduğunu gördü. Ama yalnızca bir tanecik meşe palamudu vardı.
Düşünmeye başlayan Zeliş, eğer abime ağacın tepesinde meşe palamudu olduğunu söylersem bu meşe palamudunu onunla paylaşmak zorunda kalırım. Oysa Aliş’e söylemezse bu koca palamudu tek başıma yiyip karnımı doyurabilirim diye düşünmeye başlayan Zeliş’in aklına bir fikir geldi. Eğer Aliş’i bir bahane ile oradan uzaklaştırırsa meşe palamudunu tek başına yemeyi başarabilirim diye düşündü. Ardından Aliş’e dönerek; ‘’Abiciğim ben yoruldum ve çok susadım. Artık yürüyecek dermanım kalmadı. Bana şu ilerideki dereden su getirebilir misin?’’ dedi.
Aliş, abilik iç güdüsü ile:’’ Tamam kardeşim. Sen burada bekle, ben hemen sana su alıp geleceğim.’’ Diyerek dereye doğru yürümeye başladı. Durumu fırsat bile Zeliş, meşe palamudunu almak için hızla dev ağacın tepesine tırmanmaya başladı. Tam palamuda ulaştı ki, bir de ne görsün tam arkasında bir tilki kurnaz kurnaz sırıtıyordu. Zeliş panikle, ‘’ Yalvarırım bana dokunma.’’ Dedi. Bir anda kahkaha sesiyle ormanı titreten tilki, seni zavallı sincap sen bu meşe palamudunu tek başına midene indirmek için abini kandırdın. Şimdi burada yalnız kaldın. Söyle seni benim elimden kim kurtaracak?’’ dedi. Zavallı Zeliş can havli ile, ‘’Abiciğim koş yetiş, beni kurtar. Burada zalim bir tilki var.’’ Diye haykırmaya başladı.
Kardeşinin sesini duyan sincap Aliş, ne yapacağını bilemez bir şekilde kardeşi Zeliş’e doğru koşmaya başladı. Koşarken, ‘’geliyorum Zeliş, sakın korkma seni kurtaracağım diye kardeşini teselli etti. Kardeşinin sesinin geldiği yere ulaşan Aliş, bir de ne görsün? Kurnaz tilki Zeliş’i sıkıştırmış yemek üzereydi. Aliş, hiç düşünmeden kardeşini kurtarmak için tilkinin üzerine atladı. Her tarafı yara bere içinde kalan Aliş, sonunda kurnaz tilkiyi alt etmeyi başardı. Abisinin kendini korumak için canı pahasına tilkinin üzerine atladığını gören zeliş hüngür hüngür ağlamaya başladı. Ne olduğuna anlam veremeyen Aliş, ‘’Korkma Zeliş artık güvendesin, abin yanında.’’ diye Zeliş’i teselli etti.
Zeliş, hayır abi ben onun için ağlamıyorum. Ben aç gözlülük edip ağaçta gördüğüm meşe palamudu tek başıma yemek için seni bilerek dereye gönderdim. Sen ise beni kurtarmak için canın pahasına tilki ile boğuştun. Aç gözlülük yaptığım ve sana yalan söylediğim için çok pişmanım. Beni affet abiciğim diyerek abisine sarıldı. Zeliş’in çok pişman olduğunu göre Aliş onu affetti. Zeliş o günden sonra hiç aç gözlülük yapmadı ve abisine hiç yalan söylemedi.
Siz değerli okurlarımızın yorumlarını bekliyoruz lütfen yorum yapmayı unutmayınız 🙂
Daha fazla masal okumak isterseniz Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
