Tatlı Söz Baldan Daha Tatlıdır Masalı

Bir zamanlar kendini çok seven, sürekli kendi güzelliğini anlatan bir küçük arı varmış. Bu arı ilkbahar ve yaz aylarında çok çalışır, çiçek çiçek dolaşır ve durmadan bal yaparmış. Aaa bir de bizler için küçük ama o arıcık için büyük bir durum varmış ki o arı diğer arılardan daha lezzetli ve daha çok miktarda bal yaptığını düşünürmüş. Kendi küçük bedeniyle en çalışkan ve en güzel arı kendisinin olduğunu düşünürmüş.

Günlerden bir gün o çiçek senin bu çiçek benim dolaşırken kraliçe arı onu görmüş. Bizim arı o kadar kibirliymiş ki diğer arılar kraliçe arının etrafında pervane olurken o görmemiş bile kraliçeyi. Kraliçe arı kendisini fark etmeyen bu arının kim olduğunu hemen etrafındaki muhafız arılara sormuş. Arılar bizim arının güzelliğini dilden dile dolaştırarak kraliçe arıya iletmişler. Kraliçe arı bu merak uyandıran arıyı görmek istemiş.

Hemen en yakınında bulunan arıyla haber göndermiş. Ancak kraliçenin gönderdiği arı şaşakalmış. Çünkü bizim arıyı hiçbir yerde bulamamış. Bizim arı yine bal yapmakla meşgulmüş. En sonunda bulabilmiş bizim arıyı ve kendisini kraliçe arının görmek istediğini söylemiş. Bizim arı gelemeyeceğini bildirmiş diğer arıya. Bir de kendi kendine “ daha çok işim var” diye söylenerek kanatlanmaya devam etmiş. Diğer arı çaresiz kraliçenin yanına giderek bu durumu bildirmiş.

Kraliçe arı çok üzülmüş bu duruma. Çünkü bu dilden dile güzelliği dolaşan arıyı bir kez olsun yakından görmek istemiş. Ama bizim arı kraliçenin bu davetini kabul etmeyecek kadar da kaba bir arıymış. Kraliçe kendi kendine bu arıya ders vermek istemiş. Bir gün kraliçe arı kendi halinde dolaşırken bizim arıya rastlamış. Bu kez kraliçe arı bizim arıyı görmezden gelmiş. Bizim arı şaşırmış kalmış bu duruma. “Nasıl olur da beni ve güzelliğimi görmez” diyerek sitem etmiş. Ve söylenmeye devam etmiş kendi kendine.

“Onlar benim güzelliğimi görmüyorsa bu onların hatası” demiş yine kibirle. Ve o gün hiç bal yapmamış, bir çiçeğin üzerine uzanmış. Önceki günlerde çok çalışarak yaptığı balların şeffaf görüntüsünde kendini seyre dalmış. “Ne kadar güzel çizgilerim var, kanatlarım ne kadar güçlü” diye düşünürken birden balın içine düşüvermiş. O güçlü diye düşündüğü kanatlarını çırpıyormuş ama ne fayda. Kendi yaptığı bala kendi düşmüş. O günden sonra bir daha da kanat çırpamamış. Güzelliği de günden güne solmuş.

Kraliçe arıya bu haberi vermişler hemen. Kraliçe çok üzülmüş bu duruma ve kendi kendine mırıldanmaya başlamış “Kendi düşen ağlamaz, oysa biz ne kadar da farkındaydık onun güzelliğinin, çalışkanlığının ama o kibre yenik düştü aslında kendi yaptığa bala değil” Diğer arılar da bizim arının hikayesinden ders alarak hiçbir zaman güçlerine ve güzelliklerine güvenmeyip daima kibar ve hoşgörülü olmaya çalışmışlar. Birbirleriyle daima tatlı sözle konuşmuşlar.

Daha fazla masal okumak isterseniz Eğitici Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.