Tembel Aslan Masalı

Bir zamanlar ormanın birinde bir varmış. Anne aslan, baba aslan ve iki küçük yavrularıyla birlikte yaşarlarmış. Bu iki yavru aynı gün doğmalarına rağmen birbirlerinden oldukça farklıymış. Aslan yavrularından biri öğrenmeye çok meraklıymış. Çoğu zaman annesinin avlanışını izler, ondan farklı teknikler öğrenirmiş. Diğer aslan yavrusu çok tembelmiş. Akşama kadar ağacın gölgesinde yatıp annesinin ona yiyecek getirmesini beklermiş.

Günler günleri, aylar ayları kovalamış ve aslan yavruları büyüyüp birer yetişkin olmuşlar. İki aslan kardeşin artık bağımsız olup yuvalarını kurma zamanı gelmiş. Öğrenmeyi seven genç aslan kendisine uygun bir eş bulup yuvasını kurmuş. Her şeyi iyi idare eden genç aslanın çok geçmeden aslan yavruları bile olmuş.

Ancak tembel Aslan kardeşinin yaptıklarının hiçbirini yapmak istemiyormuş. Eskiden gelen alışkanlığı gibi uyuyup gevşemekten başka bir şey yapmamış. Aç olmasına rağmen günlerce yiyecek aramadan beklemiş. Bu sebepten iyice zayıf düşmüş. Kolunu kaldıracak hali kalmamış.

Uzaktan zayıflamış aslanı gören bir sırtlan hemen yanına gelmiş. Aslanın yardıma ihtiyacı olduğunu anlayıp sırtlan sürüsünü çağırmış. Sırtlanlar ve aslanlar birbirlerinden hiç hoşlanmazmış. O sebeple sürüdeki hiç kimse aslana yardım etmek istememiş. İçlerinden bazıları tereddüt etmiş.

• Biz asla aslanlarla konuşmayız. Onu burada bırakalım” demişler.

Ama aslanı fark eden sırtlan itiraz etmiş.

• Ne kadar hasta olduğunu görmüyor musunuz? Onun aslan olması kimin umunda?  O da vahşi doğanın bir parçası, burada ölmesine izin veremeyiz” demiş.

Bütün sırtlanlar bu sözler üzerine aslana yardım etmeyi kabul etmişler.

Ona güzel yapraklardan bir yatak yapmışlar. Sonra yavaş yavaş su ve yiyecekle beslemişler. Bu günlerce böyle devam etmiş. Bir süre sonra aslan güçlenip ayağa kalkmış. Kendisine yardım edenlerin sırtlanlar olduğunu görünce çok şaşırmış. Sırtlanlara sormuş.

• Aslanlar ve sırtlanlar birbirlerini sevmezler. Ancak siz beni neden kurtardınız? anlamıyorum.” demiş.

Sırtlanlar,

• Sen hastaydın ve her hayvan iyileşmeyi hak eder” demişler.

Bu sözleri duyan aslan çok utanmış. Tembelliği yüzünden neredeyse ölüyormuş. Kendisine yardım eden sırtlanlara teşekkür edip artık kendi ayakları üzerinde durması gerektiğini anlamış.

Çok geçmeden ormanın en güçlü hayvanlarından birisi olmuş. Avlanmayı ve bir yuva kurmayı başarmış. Artık onun da minik yavruları varmış. Onlara her zaman iyi bir baba olmuş.

Daha Fazla Çocuk Masalları İçin Çocuk Masalları Kategorimizi Ziyaret Ediniz.