Tembel Karınca Uyku Masalı

Bir varmış bir yokmuş Evvel zaman içinde kalbur saman içinde ormanın derinliklerinde yaşayan bir karınca varmış. Karıncalar çalışkanlığıyla bilinen canlılar olsa da bu karınca çalışmayı pek sevmezmiş. Çalışmak yerine sürekli kitap okurmuş. Diğer bütün karıncalar akşama kadar tarladan veya bahçelerden Arpa ve buğday taneleri bulmak için uğraşırken bizim karınca akşama kadar ağaç gölgesinde bir sürü kitap okurmuş.

Bir gün annesi karıncaya gelip:

• Bugün tarlaya gitmemiz gerekiyor. Sen evde boş boş duruyorsun gelip bize yardım et demiş. Yakında kış gelecek bir an önce yuvamızı yiyecekler ile doldurmak zorundayız demiş.

Bizim karınca annesine:

• Hayır anne bugün gelemem okuyacak o kadar çok kitabım var ki ben oraya çalışmaya gidersem bunları nasıl okurum demiş.

Annesi:

• Kitap okumak karın doyurmaz kışın aç kalırsan sana nasıl yardıma dokunsun demiş.

Ne yaptıysa oğlunu ikna edemeyen anne karınca söylene söylene tarlanın yolunu tutmuş.

Bizim karıncada hemen kitaplarının başına oturup maceradan maceraya atlamış.

Artık yaz bitip soğuk rüzgarlar esmeye, yavaş yavaş kış kendini hissettirmeye başlamış. Bütün karınca kolonisini bir bir telaş ve korku kaplamış. Çünkü yeteri kadar yiyecek toplayamamışlar. Tarlalara, bahçelere bakmışlar ama bu sene yağmurun az yağmasından dolayı yeterince yiyecek bulamamışlar. Böyle giderse kışın ortasında aç kalacaklarmış.

Sonunda karıncalar toplanıp bir çare aramaya başlamışlar. Ancak hiç kimse bir çare bulamamış.

O sırada bizim karınca söz almış. Bu soruna bir çare bulduğunu söylemiş.

• Okuduğum kitaplardan öğrendiğim kadarıyla tarlaların sonunda şehirler varmış. Şehirlerde birden fazla lokantalar bulunuyormuş ve burada o kadar çok yemek varmış ki hepimize yetecek kadar çokmuş demiş.

Bunu duyan karıncalar çok şaşırmış.

Gerçekten böyle bir şey var mı? İnanması güç demişler.

Karıncalar karar verip bizim karıncanın dediğini yapmaya karar vermişler Ertesi sabah yola çıkıp şehre gitmişler. Bizim karıncanın dediği lokantaları bulmuşlar. Gerçekten de burası tüm karınca kolonisine yetecek kadar yiyecek doluymuş. Oradaki yiyecekleri toplayıp yuvalarına dönmüşler. Böylece kışı çok rahat atlatmışlar.

Bizim karınca ise bu katkısından dolayı ödüllendirilmiş. Aslında kitap okumak tembellik değil çok faydalı bir şeymiş. Bunu anlayan karıncalar artık kitap da okumaya başlamışlar.

Daha Fazla Uyku Masalları İçin Uyku Masalları Kategorimizi Ziyaret Edebilirsiniz.